யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் தீவுகளில் ஒன்றான புங்குடுதீவில் 18 வயதான மாணவியொருவர் கடந்த மே 13 ஆம் திகதி பாலியல் வன்முறைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டதும் அதற்கு நீதி கோரி பல போராட்டங்கள் இடம்பெற்று வருகிறமையும் பலரும் அறிந்தமையே. அதையே சாக்காக வைத்து ஊரிலுள்ள ரௌடிக்கூட்டம் எல்லாம் "நாங்களும் போராடுவோம்ல!" என வீதிக்கொரு டயரை கொளுத்திக்கொண்டு திரிவதும் அரசியல்வாதிகள் + சட்டத்தரணிகள் நகைச்சுவை அறிக்கைகளை அடித்துவிடுவதையும் பலரும் கவனித்திருக்கலாம்.
இதுபோன்ற பாலியல் துஷ்பிரயோக வழக்குகளுக்கு நீதி வழங்கும் முறை மீது நம்பிக்கை இல்லாத காரணத்தாலேயே இந்த ஆர்ப்பாட்டங்கள் புங்குடுதீவில் ஆரம்பிக்கப்பட்டதாக தெரிகிறது. ஆனால், அதைத் தொடர்ந்து நிகழ்ந்துவரும் நிகழ்ச்சிகள் யாழ்ப்பாண சமூகத்தின் பிற்போக்கு மனப்பான்மையையும், உண்மை நிலையையும் தெளிவாக காட்டுகின்றன.
ஆரம்ப ஆர்ப்பாட்டங்களைத் தொடர்ந்து, யாழ்ப்பாணத்தின் ஒவ்வொரு பாடசாலையும் தனித்தனியாக ஆர்ப்பாட்டங்களை மேற்கொள்ளத் துவங்கின. இதற்கிடையில் காவல்துறை மூன்று சந்தேக நபர்களை அடுத்த நாளே கைது செய்திருந்தார்கள். அந்தக் கைதுகளுக்குப் பின்னிருந்த புலனாய்வு விபரங்கள் வெளியிடப்படவில்லை. உடனே, பாடசாலைகளில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்த மாணவியர் மட்டுமன்றி, ஆசிரியர்களும்கூட "சந்தேக நபர்களை விசாரிக்காமல் தூக்கிலிடவேண்டும்", "சந்தேக நபர்களுக்கு ஆதரவாக எந்த சட்டத்தரணியும் (வக்கீல்) ஆஜராகக் கூடாது." என்றெல்லாம் கூச்சலிடத் தொடங்கிவிட்டார்கள். எப்படி இருக்கிறது நீதி? இப்படி எல்லாவற்றையும் கருப்பு வெள்ளையாக பார்க்கும் விதமாகத்தான் யாழ்ப்பாணப் பொதுமக்களின் மனப்பக்குவம் இருக்கிறது.
இலங்கையில் மரணதண்டனை யாப்பில் இருந்தாலும், பல தசாப்தங்களாக (1976 முதல்) யாரும் தூக்கில் இடப்படவில்லை. எனவே, மனிதாபிமானத்துக்கு முரணான மரணதண்டனை இலங்கையில் நடைமுறையில் இல்லை என்றே கூறலாம். "இப்படி ஓரிருவரைப் பிடித்து தூக்கில் போட்டால், அது மற்றவர்களுக்கு பாடமாக அமையும்" என்பது மரணதண்டனையை ஆதரிப்பவர்களது வாதம். அந்த விவாதம் ஒருபுறம் இருக்க, போலிஸ் சந்தேகத்தின் பேரில் கைது செய்தவர்கள் உண்மையான குற்றவாளிகளா என்பதைக்கூட கண்டுபிடிக்காமல் அவர்களை தூக்கிலிடவேண்டும் என கோஷங்கள் எழுகின்றன. அவர்களில் ஒருவரேனும் நிரபராதியாக இருந்தால், (கவனிக்க:இருந்தால்) அவரால் ஒரு நல்ல வக்கீலை வைத்துக்கூட தன் தரப்பு நியாயத்தை வெளியிடக்கூடாது என்கிறார்கள் பொதுமக்கள். 'அப்படியில்லை, கைதுசெய்யப்பட்ட அனைவருமே நிச்சயமாகக் குற்றவாளிகள்தான்' என அடித்துக்கூறும் அளவுக்கு நம் காவல்துறைமீது நம்பிக்கை எப்படி வந்தது என்று புரியவில்லை. அதாவது, நம் யாழ்ப்பாணத் தமிழ் மக்கள், தமிழ் வக்கீல்கள் மற்றும் நீதிபதிகள் நிறைந்த யாழ் நீதித்துறையை விட சிங்கள அதிகாரிகள் நிறைந்த காவல்துறை மீது அதிக நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறார்கள் போலிருக்கிறது!!
இதுதவிர, யாழ்ப்பாணம் முழுவதும் ஆர்ப்பாட்டங்கள் துவங்கியதும், வீட்டில் வெட்டியாக இருந்த இளைஞர்களுக்கும், உள்ளூர் ரௌடிகளுக்கும் அடித்தது அதிஷ்டம். ஆளுக்கொரு டயரும் தீப்பெட்டியுமாக "போராடுவதற்கு" களத்தில் குதித்துவிட்டார்கள்.அவர்கள் நடத்திய போராட்டங்களில் "போராடுவோம் போராடுவோம்..." என்பதற்குப் பிறகு என்ன கூவுகிறார்கள் என்பதுகூட புரியவில்லை. அரச அதிபர் அலுவலகத்தை (கச்சேரி) முற்றுகையிட்ட ஆர்ப்பாட்டம் உட்பட இந்த ஆர்ப்பாட்டங்களில் குரல் கொடுத்த வாலிபர்களில் 90 வீதமானவர்களுக்கு அந்த மாணவியைப் பற்றியோ, பெண்ணுரிமை பற்றியோ கவலையில்லை என்று அடித்துக் கூறலாம். அதைவிடக் கொடுமை என்னவென்றால், இதில் பெரும்பாலானவர்கள், இருட்டும் நேரத்தில் கையில் சிகரட் / போத்தல்களுடன் நாற்சந்திகளில் நின்று பெண்களுக்கு தொந்தரவு கொடுக்கும் மைனர்களே. டயர்களை எரிக்க ஒரு வாய்ப்புக் கிடைத்ததில் குஷியாகி இவர்கள் பாலியல் பலாத்காரத்துக்கு எதிராகக் குரல் கொடுக்க வந்திருக்கிறார்கள்!
இவர்கள் கொளுத்தும் டயர்களை மாலை வேளையில் ஒவ்வொன்றாக அணைத்துக்கொண்டு வேடிக்கை பார்ப்பதைத்தவிர காவல்துறைக்கு வேறு வழி இருக்கவில்லை. தடுத்தாலோ, கலைத்தாலோ அடுத்த நாள் காலையில் யாழ் தினசரிகளின் தலைப்புச் செய்தியாக "சிங்களப் போலீசாரின் அராஜகம்: யாழ் இளைஞர்களின் நீதிகோரிய ஜனநாயக ஆர்பாட்டங்களின்மீது வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்த பேரினவாதிகள்!" என்பது கொட்டை எழுத்துக்களில் வெளியிடப்படும். இதற்குப் பயந்து அமைதியாக இருந்த காவல்துறைக்கும் ஒருவழியாக அதிர்ஷ்டம் அடித்தது. சந்தேகநபர்கள் யாழ் நீதிமன்றத்துக்கு கொண்டுவரப்படுகிறார்கள் என்று தெரிந்ததும், ஊரெல்லாம் ஆர்ப்பரித்துக்கொண்டிருந்த கூட்டம் கடைசியாக யாழ் நீதிமன்றத்தையும் முற்றுகை இட்டதுடன் தங்கள் எல்லையை மீறியது. போலீசாரின் தடைகளை உடைத்துக்கொண்டு நீதிமன்ரைச் சுற்றிக் குழுமிய கூட்டத்தில் கத்திக்கொண்டிருந்தவர்களிடையே திடீரென ஒருவன் கல்லை எடுத்து வீசுகிறான். உடனே குஷியாகிவிட்ட மற்ற கட்டாக்காலிகளும் ஆளுக்கொரு கல்லைப்பொறுக்கி வீசி நீதிமன்றக் கண்ணாடிகளை உடைக்கிறார்கள். உடனே யாழ் நீதியரசர் அனைவரையும் கைது செய்யுமாறு உத்தரவிடுகிறார். அதுவரை அமைதியாக பார்த்துக்கொண்டிருந்த காவல்துறையும் இராணுவமும் கண்ணீர்ப்புகை வீசுகிறார்கள். நீதிமன்றை அவமதித்ததான குற்றச்சாட்டில் அங்கு கூடியிருந்த 127 பேர் (அதில் 30 க்கும் மேல் பள்ளி மாணவர்கள்) கைதுசெய்யப்படுகின்றனர்.
நீதிமன்றம் முன்பு நிகழ்ந்தவை (வீடியோ)
இதெல்லாம் நடந்துகொண்டிருக்கும்போது, சுவிஸ் நாட்டு ஈழத்தமிழர் ஒருவருக்கும் இதில் தொடர்பு இருப்பதாகவும், அவர் நாட்டைவிட்டு தப்பிப்பதற்கு கொழும்பைச் சேர்ந்த சட்டத்துறை பேராசிரியர் (தமிழர்) உதவினார் எனவும், யாழ் வக்கீல்கள் சிலரும் இதற்கு உடந்தை என இணையத்தில் செய்திகள் வெளியாகின. உடனே கொதித்தெழுந்த யாழ் வக்கீல்கள் தொலைகாட்சியில் ஒருமணிநேரம் நீண்ட அறிக்கை ஒன்றை வழங்கினர்.
அவர்கள் பேசியதின் சாராம்சம் இதுதான்: "சுவிஸ்காரரை தப்புவிக்க முயன்ற கொழும்புத் தமிழர் ஒரு வக்கீல் அல்ல. அவர் ஒரு சட்டத்துறை பேராசிரியர் மட்டுமே. மற்றபடி, யாழ் வக்கீல்களான நாங்கள் மக்களாகிய உங்கள் நலனுக்காகவே உயிர்வாழ்கிறோம். போர் நடந்த நேரத்திலும் எங்கள் உயிரை துச்சமாக மதித்து, இராணுவத்துடனும் போலீசுடனும் நாம் போராடியிருக்கிறோம்(?!). எங்களைப் பற்றி அவதூறு எழுதுவதற்கு இணைய எழுத்தாளர்களுக்கு என்ன தகுதி இருக்கிறது என்பதை அவர்கள் சிந்திக்க வேண்டும். இந்த வழக்கில் நீதி கிடைப்பதற்கு நாம் அனைவரும் சேர்ந்து போராடுவோம். அடுத்ததாக, நீதிமன்றம் சேதப்படுத்தப்பட்டது கண்டிக்கத்தக்கது. ஆனால், அதற்கு யாழ் மக்களின் நடத்தையைக் குறை கூறுவதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. உண்மையில் இது சிங்களப் பேரினவாதிகள் செய்த சதி (?!). ஒரு சில தமிழர்களுக்கு போதையேற்றி அழைத்துவந்து கல்லெறிய வைத்திருக்கிறார்கள். இதன் பின்னணியில் அரசியல் குழுக்களும் இருக்கலாம்."
இந்தப் பேட்டியைப் பார்த்து ரசித்து வீட்டில் அனைவரும் சிரித்துக்கொண்டிருந்தோம். கடந்த காலங்களில் நிகழ்ந்த பாலியல் கொடுமைகள் சம்பந்தப்பட்ட வழக்கில், இதே சட்டத்தரணிகள் எந்த முனைப்பும் காட்டவில்லை. போர் நேரத்தில் இவர்கள் உயிரைத் துச்சமாக மதித்துப் போராடினார்களாம்!! நீதிமன்றத்துக்கு கல்லெறிந்ததும் ஆர்ப்பரித்ததும் ஈழத்து வெட்டிப் பயல்கள்தான் என்ற உண்மையைச் சொன்னால் பிரச்சனை வரும் என்பதற்காக, இதையும் சிங்களவர்கள் மீதே சாட்டுகிறார்கள். தங்கள் மீது விழுந்த பழியை மறைக்க, வழக்கமான பூச்சாண்டியான சிங்களவர்களை இதற்குள் இழுத்து, தமிழ் மக்களின் கவனத்தை இப்படி திசைதிருப்புகிறார்கள் என்பது சிலருக்கு புரிந்திருந்தது.
இவர்கள் இப்படி சிங்களவர்களை குற்றம்சாட்டும் நேரத்தில் முன்னாள் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷ "புலிகள் இயக்கமும் இப்படித்தான் ஆரம்பித்தது. இந்த ஆர்ப்பாட்டங்களை முளையிலேயே கிள்ளி எறியாவிட்டால் மீண்டும் புலிகள் தலைஎடுப்பார்கள். தற்போதைய அரசாங்கம் தேவையான நடவடிக்கைகளை எடுக்கவில்லை. இலங்கையில் உடனடியாக ஆட்சி மாற்றம் அவசியம்." என்கிறார். இவரும், வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போதெல்லாம், தனது செல்வாக்கு சரியும்போதெல்லாம் "புலி வருது, புலி வருது" என்று பயங்காட்டியே சிங்கள மக்களை ஏமாற்றி காலத்தை ஓட்டுகிறார் என்பதும் படித்த சிங்கள மக்களுக்கு புரிந்திருக்கிறது.
இந்த நிகழ்வின் விளைவாக பொது இடங்களில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதற்கு யாழ்ப்பாணத்தில் தற்காலிகமாக அனுமதி மறுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இருந்தும், இலங்கையின் வேறு இடங்களில் (வவுனியா, மட்டக்களப்பு) ஆர்ப்பாட்டங்கள் தொடர்ந்து அமைதியான முறையில் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. அண்மையில் மலையகத் தமிழர்கள் வாழும் பகுதியான நுவரெலியாவிலும் ஆர்ப்பாட்டங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டிருந்தன. இதுவே, மலையகத்தில் ஒரு பெண்பிள்ளைக்கு இதே நிலை ஏற்பட்டிருந்தால், யாழ் மக்கள் அதைக் கண்டித்து ஆர்ப்பாட்டம் செய்திருக்க மாட்டார்கள். காரணம், வடபகுதி தமிழர்கள் மலையகத் தமிழர்களை தமிழர்களாகவே, ஏன் மனிதர்களாகவே மதிப்பதில்லை. "தோட்டக்காட்டான் சம்பாதிக்கிற காசையெல்லாம் குடிச்சு அழிச்சிட்டு போதைல இப்படிச் செஞ்சிருப்பான். சாதி குறைஞ்ச தோட்டக்காட்டு நாய்களே இப்படித்தான்" என்று யாழ்ப்பாண வீடுகளில் (ஏன், என்னுடைய வீட்டிலேயே) பேசிக்கொண்டிருந்திருப்பார்கள். இப்போது உயர் சாதிக்காரர்களான தங்களில் சிலரே தங்களில் ஒருத்தியை பாலியல் பலாத்காரம் செய்திருப்பதால் ஒன்றும் பேசாமல் இருக்கிறார்கள்.
இப்படியாக, "சந்தேக நபர்களை விசாரிக்காமல் தூக்கில் போடவேண்டும்" எனும் கோஷங்களுடன் ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடைபெறும் கடந்த நான்கு வாரங்களிலேயே, இலங்கையில் தமிழர் வாழும் பகுதிகளில் முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட பாலியல் வன்கொடுமைகள் புதிதாக நிகழ்ந்திருக்கின்றன!! ஒருசிலரைத் தூக்கில் போட்டால் குற்றம் குறைந்துவிடும் என்பவர்கள் இதைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை.
இலங்கையில் பாலியல் வன்கொடுமை பற்றிய புள்ளிவிபரங்கள் மிரளவைக்கின்றன. ஐநா நடத்திய ஆய்வொன்றின் தீர்வுகள் இதோ: ஒட்டுமொத்த ஆண்களில் 14 வீதத்துக்கும் மேலானவர்கள் குறைந்தது ஒரு பெண்ணையாவது கற்பழித்திருக்கின்றனர்! 3 வீதமான ஆண்கள் இன்னொரு ஆணைக் கற்பழித்திருக்கின்றனர். கற்பழித்த ஆண்களில் 96.5 வீதமானவர்கள் சட்டத்திலிருந்து தப்பிவிட்டனர். 65.8 வீதமானவர்கள் எந்தக் குற்ற உணர்வையும் உணரவில்லை! 11 வீதமானவர்கள் நான்குக்கும் மேற்பட்ட பெண்களை கற்பழித்திருக்கிறார்கள்!!
தினமும் பல்வேறு பாலியல் வன்கொடுமைகள் நடந்துகொண்டிருந்தாலும், இந்தப் பெண், டெல்லியில் கற்பழிக்கப்பட்ட பெண் போன்ற ஒரு சிலருக்காக மட்டும் ஏன் மக்கள் கொதித்தெழுகிறார்கள் எனும் கேள்விக்கு விடையை இந்தக் கட்டுரையில் கட்டுரையாசிரியர் தந்திருக்கிறார். படித்துப் பார்க்கலாம்.
எனது புரிதல்படி, பாலியல் வன்கொடுமைகளுக்கான நீண்டகாலத் தீர்வு மக்களின் பொதுமனநிலையை மாற்றுவதேயாகும். பெண்களை பொருளாக நினைக்கும், பெண்கள் ஆண்களின் பாதுகாப்பில் அடங்கி இருக்கவேண்டும் என எண்ணும், திருமணத்துக்கு உட்பட்ட பாலியல் கொடுமைகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் பிற்போக்கு மனநிலை, 92% கல்வியறிவு கொண்ட நாட்டில் காணப்படுவது, நமது கல்விமுறை சரியான விதத்தில் வேலை செய்யவில்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. முறையான பாலியல் கல்வி மாணவர்களுக்கு புகட்டப்படவேண்டும். ஆண்துணையுடன் பெண்களை அனுப்பும் நிலை மாறி, பெண்களுக்கு தற்காப்புப் பயிற்சிகள் வழங்கப்படவேண்டும். இரவு நேரங்களிலும், தனியான இடங்களிலும் காவல்துறையினால் ரோந்து நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்படவேண்டும். இதெல்லாம் நடந்தால் இலங்கையிலும் இராம ராஜ்ஜியத்தை எதிர்பார்க்கலாம்.
வக்கீல்களின் அறிக்கை - சுருக்கப்பட்ட ஆங்கில அறிக்கை
அவர்கள் பேசியதின் சாராம்சம் இதுதான்: "சுவிஸ்காரரை தப்புவிக்க முயன்ற கொழும்புத் தமிழர் ஒரு வக்கீல் அல்ல. அவர் ஒரு சட்டத்துறை பேராசிரியர் மட்டுமே. மற்றபடி, யாழ் வக்கீல்களான நாங்கள் மக்களாகிய உங்கள் நலனுக்காகவே உயிர்வாழ்கிறோம். போர் நடந்த நேரத்திலும் எங்கள் உயிரை துச்சமாக மதித்து, இராணுவத்துடனும் போலீசுடனும் நாம் போராடியிருக்கிறோம்(?!). எங்களைப் பற்றி அவதூறு எழுதுவதற்கு இணைய எழுத்தாளர்களுக்கு என்ன தகுதி இருக்கிறது என்பதை அவர்கள் சிந்திக்க வேண்டும். இந்த வழக்கில் நீதி கிடைப்பதற்கு நாம் அனைவரும் சேர்ந்து போராடுவோம். அடுத்ததாக, நீதிமன்றம் சேதப்படுத்தப்பட்டது கண்டிக்கத்தக்கது. ஆனால், அதற்கு யாழ் மக்களின் நடத்தையைக் குறை கூறுவதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. உண்மையில் இது சிங்களப் பேரினவாதிகள் செய்த சதி (?!). ஒரு சில தமிழர்களுக்கு போதையேற்றி அழைத்துவந்து கல்லெறிய வைத்திருக்கிறார்கள். இதன் பின்னணியில் அரசியல் குழுக்களும் இருக்கலாம்."
இந்தப் பேட்டியைப் பார்த்து ரசித்து வீட்டில் அனைவரும் சிரித்துக்கொண்டிருந்தோம். கடந்த காலங்களில் நிகழ்ந்த பாலியல் கொடுமைகள் சம்பந்தப்பட்ட வழக்கில், இதே சட்டத்தரணிகள் எந்த முனைப்பும் காட்டவில்லை. போர் நேரத்தில் இவர்கள் உயிரைத் துச்சமாக மதித்துப் போராடினார்களாம்!! நீதிமன்றத்துக்கு கல்லெறிந்ததும் ஆர்ப்பரித்ததும் ஈழத்து வெட்டிப் பயல்கள்தான் என்ற உண்மையைச் சொன்னால் பிரச்சனை வரும் என்பதற்காக, இதையும் சிங்களவர்கள் மீதே சாட்டுகிறார்கள். தங்கள் மீது விழுந்த பழியை மறைக்க, வழக்கமான பூச்சாண்டியான சிங்களவர்களை இதற்குள் இழுத்து, தமிழ் மக்களின் கவனத்தை இப்படி திசைதிருப்புகிறார்கள் என்பது சிலருக்கு புரிந்திருந்தது.
இவர்கள் இப்படி சிங்களவர்களை குற்றம்சாட்டும் நேரத்தில் முன்னாள் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷ "புலிகள் இயக்கமும் இப்படித்தான் ஆரம்பித்தது. இந்த ஆர்ப்பாட்டங்களை முளையிலேயே கிள்ளி எறியாவிட்டால் மீண்டும் புலிகள் தலைஎடுப்பார்கள். தற்போதைய அரசாங்கம் தேவையான நடவடிக்கைகளை எடுக்கவில்லை. இலங்கையில் உடனடியாக ஆட்சி மாற்றம் அவசியம்." என்கிறார். இவரும், வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போதெல்லாம், தனது செல்வாக்கு சரியும்போதெல்லாம் "புலி வருது, புலி வருது" என்று பயங்காட்டியே சிங்கள மக்களை ஏமாற்றி காலத்தை ஓட்டுகிறார் என்பதும் படித்த சிங்கள மக்களுக்கு புரிந்திருக்கிறது.
இந்த நிகழ்வின் விளைவாக பொது இடங்களில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதற்கு யாழ்ப்பாணத்தில் தற்காலிகமாக அனுமதி மறுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இருந்தும், இலங்கையின் வேறு இடங்களில் (வவுனியா, மட்டக்களப்பு) ஆர்ப்பாட்டங்கள் தொடர்ந்து அமைதியான முறையில் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. அண்மையில் மலையகத் தமிழர்கள் வாழும் பகுதியான நுவரெலியாவிலும் ஆர்ப்பாட்டங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டிருந்தன. இதுவே, மலையகத்தில் ஒரு பெண்பிள்ளைக்கு இதே நிலை ஏற்பட்டிருந்தால், யாழ் மக்கள் அதைக் கண்டித்து ஆர்ப்பாட்டம் செய்திருக்க மாட்டார்கள். காரணம், வடபகுதி தமிழர்கள் மலையகத் தமிழர்களை தமிழர்களாகவே, ஏன் மனிதர்களாகவே மதிப்பதில்லை. "தோட்டக்காட்டான் சம்பாதிக்கிற காசையெல்லாம் குடிச்சு அழிச்சிட்டு போதைல இப்படிச் செஞ்சிருப்பான். சாதி குறைஞ்ச தோட்டக்காட்டு நாய்களே இப்படித்தான்" என்று யாழ்ப்பாண வீடுகளில் (ஏன், என்னுடைய வீட்டிலேயே) பேசிக்கொண்டிருந்திருப்பார்கள். இப்போது உயர் சாதிக்காரர்களான தங்களில் சிலரே தங்களில் ஒருத்தியை பாலியல் பலாத்காரம் செய்திருப்பதால் ஒன்றும் பேசாமல் இருக்கிறார்கள்.
இப்படியாக, "சந்தேக நபர்களை விசாரிக்காமல் தூக்கில் போடவேண்டும்" எனும் கோஷங்களுடன் ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடைபெறும் கடந்த நான்கு வாரங்களிலேயே, இலங்கையில் தமிழர் வாழும் பகுதிகளில் முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட பாலியல் வன்கொடுமைகள் புதிதாக நிகழ்ந்திருக்கின்றன!! ஒருசிலரைத் தூக்கில் போட்டால் குற்றம் குறைந்துவிடும் என்பவர்கள் இதைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை.
இலங்கையில் பாலியல் வன்கொடுமை பற்றிய புள்ளிவிபரங்கள் மிரளவைக்கின்றன. ஐநா நடத்திய ஆய்வொன்றின் தீர்வுகள் இதோ: ஒட்டுமொத்த ஆண்களில் 14 வீதத்துக்கும் மேலானவர்கள் குறைந்தது ஒரு பெண்ணையாவது கற்பழித்திருக்கின்றனர்! 3 வீதமான ஆண்கள் இன்னொரு ஆணைக் கற்பழித்திருக்கின்றனர். கற்பழித்த ஆண்களில் 96.5 வீதமானவர்கள் சட்டத்திலிருந்து தப்பிவிட்டனர். 65.8 வீதமானவர்கள் எந்தக் குற்ற உணர்வையும் உணரவில்லை! 11 வீதமானவர்கள் நான்குக்கும் மேற்பட்ட பெண்களை கற்பழித்திருக்கிறார்கள்!!
தினமும் பல்வேறு பாலியல் வன்கொடுமைகள் நடந்துகொண்டிருந்தாலும், இந்தப் பெண், டெல்லியில் கற்பழிக்கப்பட்ட பெண் போன்ற ஒரு சிலருக்காக மட்டும் ஏன் மக்கள் கொதித்தெழுகிறார்கள் எனும் கேள்விக்கு விடையை இந்தக் கட்டுரையில் கட்டுரையாசிரியர் தந்திருக்கிறார். படித்துப் பார்க்கலாம்.
எனது புரிதல்படி, பாலியல் வன்கொடுமைகளுக்கான நீண்டகாலத் தீர்வு மக்களின் பொதுமனநிலையை மாற்றுவதேயாகும். பெண்களை பொருளாக நினைக்கும், பெண்கள் ஆண்களின் பாதுகாப்பில் அடங்கி இருக்கவேண்டும் என எண்ணும், திருமணத்துக்கு உட்பட்ட பாலியல் கொடுமைகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் பிற்போக்கு மனநிலை, 92% கல்வியறிவு கொண்ட நாட்டில் காணப்படுவது, நமது கல்விமுறை சரியான விதத்தில் வேலை செய்யவில்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. முறையான பாலியல் கல்வி மாணவர்களுக்கு புகட்டப்படவேண்டும். ஆண்துணையுடன் பெண்களை அனுப்பும் நிலை மாறி, பெண்களுக்கு தற்காப்புப் பயிற்சிகள் வழங்கப்படவேண்டும். இரவு நேரங்களிலும், தனியான இடங்களிலும் காவல்துறையினால் ரோந்து நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்படவேண்டும். இதெல்லாம் நடந்தால் இலங்கையிலும் இராம ராஜ்ஜியத்தை எதிர்பார்க்கலாம்.
